Outlast II

Producent: Red Barrels

Wydawca: Red Barrels

Data premiery: 25 kwietnia 2017

Czas gry: około 13 godzin

Platformy: PC, PS4, XONE

Niemal trzy lata temu miałam okazję poznać grę, która wywarła na mnie duże wrażenie ze względu na wykreowanie intensywnej, mrocznej atmosfery wywołującej niepokój, strach i naprawdę silne emocje. Analizując, dlaczego Outlast tak bardzo zapadł mi w pamięć doszłam do wniosku, że twórcy postawili na intrygującą historię oraz dobrze zaprojektowaną mechanikę rozgrywki, dzięki której jednocześnie obawiałam się eksplorowanego świata i nie byłam w stanie oderwać się od niego dopóki nie dobrnęłam do finału. Naturalnie nie była to produkcja bez wad, ale w ostatecznym rozrachunku drobne niedociągnięcia, głównie fabularne, nie wpłynęły znacząco na moją ocenę. Nic więc dziwnego, że kiedy na rynku pojawiła się druga część, wyobrażałam sobie, że znów czeka mnie zanurzenie w mrożącej krew w żyłach przygodzie, a kolejna interaktywna opowieść znajdzie się na liście ulubionych gier grozy.

Grzesznik - Tess Gerritsen

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 400

Pierwsze wydanie: 2003

Polska premiera: 2004

Po dwóch przeczytanych powieściach Gerritsen, zakwalifikowałam jej twórczość do grupy przyjemnych, relaksujących czytadeł, po które fani kryminałów i thrillerów mogą sięgnąć bez większych wyrzutów sumienia, że marnują cenny czas na tytuły niebędące arcydziełami gatunku. Od trzeciej części cyklu oczekiwałam więc szybko rozwijającej się akcji, sporej dawki napięcia i jednowątkowej fabuły. Jednak tym razem autorka zaserwowała trochę inny zestaw, co niestety nie wpłynęło pozytywnie na jakość historii. Przede wszystkim intryga kryminalna nieco rozmyła się i zeszła na dalszy plan wyparta przez prywatne losy detektyw Jane Rizzoli i doktor Maury Isles. Wprawdzie cieszę się, że wreszcie pisarka wprowadziła drugą protagonistkę, która przez pierwsze dwie części jest wielką nieobecną, mimo że nazwa cyklu sugeruje jej istotny udział w powieściach, ale ucierpiało na tym prowadzone przez kobiety śledztwo, co dla mnie stanowi największą wadę Grzesznika.

Zapora - Henning Mankell

Wydawnictwo: W.A.B.

Liczba stron: 544

Pierwsze wydanie: 1998

Polska premiera: 2008

Swój stosunek do twórczości Henninga Mankella mogłabym określić jako ambiwalentny. Z jednej strony drażni mnie malkontenctwo głównego bohatera kryminalnej serii, który w każdej części narzeka na samotność, coraz brutalniejsze zbrodnie, mało zaangażowanych kolegów z pracy i zmieniające się szwedzkie społeczeństwo. Jednak z drugiej, wracam do tego cyklu i nie wyobrażam sobie, że mogłabym porzucić poznawanie kolejnych tomów, bo mimo wszystko Kurt Wallander jest postacią nieszablonową, zapadającą w pamięć, a jego sposób prowadzenia śledztwa znacząco odbiega od pracy policjantów opisanych w wielu innych kryminałach. Ponadto zaskakuje mnie przenikliwość autora zdolnego dostrzec zmiany będące zwiastunem nadciągających problemów. W poprzednich książkach Mankell pisał o pogłębiającym się rozwarstwieniu społeczeństwa, rosnącej ksenofobii i nowym typie przestępców, którzy mordują bez skrupułów, a często nawet bez konkretnego motywu. Tym razem pisarz zwrócił uwagę na niebezpieczeństwa związane z niesprawnością systemów komputerowych zarządzających każdą gałęzią gospodarki. Zapora została napisana niemal dwadzieścia lat temu, ale mam wrażenie, że zasygnalizowane wątki są aktualne jak nigdy dotąd.

Scream, sezon 2

Liczba sezonów: 3 (premiera trzeciego w tym roku)

Lata emisji: 2015-

Obsada: Willa Fitzgerald, Bex Taylor-Klaus, 

Amadeus Serafini, John Karna, Carlson Young

 

Pierwszy sezon Scream był swego rodzaju eksperymentem, ponieważ w formie kilkunastoodcinkowego serialu przedstawiono historię, wpisującą się w ramy typowego slashera. Na dodatek fabułę oparto o kultową serię Wesa Cravena, co również było dość ryzykownym posunięciem, bo filmowy Krzyk to marka sama w sobie, więc twórcy musieli zdawać sobie sprawę z oczekiwań fanów. Od początku sceptycznie podchodziłam do tego tytułu, ale ku mojemu zaskoczeniu, zaangażowałam się w przygody nastolatków walczących z seryjnym zabójcą, z przyjemnością odnotowując kolejne nawiązania do znanych filmów grozy oraz śledząc dialogi poświęcone schematom gatunkowym horroru. Ostatni epizod pierwszej serii nie wyjaśnił wszystkich niewiadomych, więc z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Akcja drugiego sezonu rozpoczyna się kilka miesięcy po tragicznych wydarzeniach w Lakewood. Emma Duvall wraca do domu, do szkoły i przyjaciół, wspierających ją w odzyskaniu równowagi i zapomnieniu o masakrze. Wydaje się, że wszyscy bohaterowie poradzili sobie z traumą – każdy na swój sposób, ale jednak na tyle skutecznie, by wrócić do normalności. Niestety spokój nie trwa długo, ponieważ zamaskowany morderca powraca, zabijając kolejne osoby, dręcząc Emmę i manipulując jej bliskimi. 

Gałęziste - Artur Urbanowicz

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron: 462

Pierwsze wydanie: 2015

Ostatnio chętniej sięgałam po klasykę grozy niż po współczesne horrory, co doprowadziło do zaniedbania tej drugiej grupy. Postanowiłam więc nadrobić zaległości i zapoznać się z książką, zbierającą wiele pozytywnych recenzji wśród blogerów. Gałęziste dotarło do mnie w połowie stycznia, ale cieszę się, że za lekturę zabrałam się dopiero w okresie świątecznym, ponieważ w przedstawionej historii Wielkanoc odgrywa ogromne znaczenie. Głównymi bohaterami jest para studentów, którzy zdecydowali się na wspólny wyjazd, by ratować rozpadający się związek. Karolina i Tomek różnią się jak ogień i woda. Coraz częściej ciche dni zastępują czułe chwile, a spędzony razem czasem doprowadza do wybuchu sprzeczek lub kłótni. Wycieczka w okolice Suwałk jawi się jako ostatnia szansa na naprawienie relacji, ale od samego początku wszystko idzie nie tak jak powinno. Najpierw Tomek omal nie powoduje wypadku drogowego, następnie okazuje się, że z zamówionego noclegu nici, a młodzi lądują w maleńkiej wiosce położonej w samym sercu lasu. Już pierwszej nocy przekonują się, że w okolicy dzieje się coś dziwnego, jednak to dopiero wstęp do ich mrożącej krew w żyłach przygody.

Wij - Mikołaj Gogol

Wydawnictwo: e-bookowo

Liczba stron: 55

Pierwsze wydanie: 1835

Polska premiera: 1876

Kwietniowy motyw wyzwania Klasyka Horroru 2 skupia się na folkowym horrorze. Nie ukrywam, że temat jest dla mnie jednocześnie ciekawy, ale też nieco problematyczny, ponieważ z tą odmianą grozy nie miałam zbyt często do czynienia. Szukając lektury szybko zorientowałam się, dotarcie do klasycznych powieści wpisujących się w ten nurt nie będzie łatwe, dlatego zdecydowałam się sięgnąć po opowiadanie. Muszę dodać, że nie należę do fanek krótkich form, więc obawiałam się spotkania z utworem Gogola. Na dodatek Wij trafił do mnie w formie e-booka, więc z niechęcią sięgnęłam po kurzący się od lat czytnik. Wszystko to sprawiło, że z rezerwą podeszłam do opowieści rozpoczynającej się charakterystyką kijowskich seminarzystów, którzy pod koniec semestru udają się w długą podróż do swoich domów.

Złodziejka mojej córki - Rexanne Becnel

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 512

Pierwsze wydanie: 2011

Polska premiera: 2012

Nie pamiętam w jakich okolicznościach trafiła do mnie powieść Rexanne Becnel, ale nieco przestraszyłam się, kiedy odkryłam, że autorka ma na koncie głównie romanse wydane w cukierkowych, absolutnie odstraszających okładkach. Postanowiłam jednak nie uprzedzać się przedwcześnie i z pozytywnym nastawieniem podejść do Złodziejki mojej córki, ponieważ opis fabuły kreśli wizję emocjonującej historii pełnej dylematów i rozterek bohaterów. Opowieść koncentruje się głównie na losach dwóch kobiet, których życie zostaje splecione na zawsze, gdy jedna z nich zabija córkę drugiej. Pięcioletnia Alyssa Leftwich zginęła w wypadku samochodowym spowodowanym przez nastoletnią narkomankę Bobbie Fenner. Odurzona dziewczyna straciła panowanie nad prowadzoną półciężarówką, taranując samochód Diane Leftwich i zabijając na miejscu jej ukochane dziecko. Kilka lat później Diane dowiaduje się, że odsiadująca wyrok Bobbie ma córkę, która prawdopodobnie trafi pod opiekę państwa. Kobieta postanawia nie tylko adoptować małą Lissy, ale także zrobić wszystko, by ukryć dziewczynkę przed biologiczną matką. Ale czy można tak po prostu zastąpić jedno dziecko kolejnym? Czy Diane naprawdę kocha Lissy, czy kieruje nią chęć zemsty?