Pięć lat temu w miasteczku Little Kilton doszło do zbrodni. Nastoletnia Andie Bell została zamordowana przez swojego chłopaka, który kilka dni później popełnił samobójstwo. Lokalna policja szybko uznała sprawę za rozwiązaną, a rodzina Singhów od tamtej pory mierzy się z niechęcią mieszkańców oraz łatką tych, którzy wychowali mordercę. Siedemnastoletnia Pippa Fitz-Amobi wybrała sprawę sprzed lat jako temat szkolnego projektu. Dziewczyna ma oficjalnie pisać o roli jaką media odegrały w przedstawianiu kolejnych wydarzeń, ale tak naprawdę chce udowodnić, że Sal Singh jest niewinny, a morderca Andie Bell wciąż przebywa na wolności. Pippa zbiera informacje, rozmawia z wieloma osobami, poznaje nowe fakty i najwyraźniej komuś nie podoba się jej zaangażowanie, bo wkrótce otrzymuje wiadomość z pogróżkami.
Nie sięgnęłabym po tę książkę gdyby nie mnóstwo poleceń i pozytywnych recenzji, które do mnie dotarły, ponieważ zazwyczaj mam problem z powieściami dla młodzieży, w których protagonista rozwiązuje zagadkę kryminalną. W takich przypadkach już z góry wiadomo, że nastoletni detektyw okaże się bystrzejszy, skuteczniejszy i bardziej zdeterminowany niż wszyscy policjanci prowadzący śledztwo. Dokładnie taka sytuacja ma miejsce w tej powieści. Pippa jest odważna, nieustraszona, inteligentna i szalenie zmotywowana, żeby udowodnić niewinność zmarłego Sala Singha. W tym celu zawiązuje sojusz z jego młodszym bratem Ravim i oboje pakują się w szereg niebezpiecznych sytuacji, byle tylko rozwiązać zagadkę. Oczywiście rodzice dziewczyny są absolutnie odłączeni od sprawy i nie mają pojęcia czym ich córka zajmuje się w wolnym czasie. Podobnie zresztą jak rodzina Raviego, która pogodziła się z ostracyzmem i zdaje się, że w ogóle nie chce wracać do tematu Sala. Trzeba to zaakceptować, żeby dobrze bawić się w trakcie lektury, ponieważ w przeciwnym razie zachowania bohaterów oraz pewne wątki będą drażnić i wybijać z immersji.
Mnie ta sztuka udała się połowicznie. Z jednej strony dobrze bawiłam się, poznając szczegóły dotyczące zaginięcia Andie Bell oraz okoliczności sprawiających, że nastolatkę uznano za zmarłą, a winą za jej śmierć obarczono Sala Singha. Jednak z drugiej ciągle miałam poczucie, że Pippie zdecydowanie zbyt łatwo przychodzi zdobywanie kolejnych informacji. Autorka potrafi dawkować napięcie, podrzucać fałszywe tropy oraz zachęcać czytelnika do pogłówkowania i wysnucia własnych hipotez. W zakończeniu pojawia się też ciekawy zwrot akcji sprawiający, że tylko częściowo rozwiązałam zagadkę, więc cieszę się, że dałam się zaskoczyć. Podobała mi się również charakterystyczna atmosfera małego miasta. Prawie wszyscy się znają albo chociaż kojarzą z widzenia i wydaje się, że w takim miejscu nie ma mowy o tajemnicach czy jakichś niewyjaśnionych sprawach. A jednak! Little Kilton aż kipi i pod warstwą konwencjonalnych uprzejmości kryją się sekrety mogące zrujnować życie niejednego mieszkańca. Lubię historie tego typu, dlatego z przyjemnością czytałam o powiązaniach między różnymi postaciami.
Niestety nie wszystko w Przewodniku po zbrodni według grzecznej dziewczynki uważam za udane. Przede wszystkim irytowała mnie główna bohaterka, która na pierwszy rzut oka zdaje się inteligentną, trochę wścibską, ale wrażliwą dziewczyną chcącą rozwikłać zagadkę sprzed lat. Jednak im dłużej śledziłam poczynania Pippy tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że to po prostu zarozumiała i zadufana w sobie nastolatka, która nie cofnie się przed oszustwem, manipulacją a nawet włamaniem, by osiągnąć zamierzony cel. Jasne, można powiedzieć, że w tym przypadku cel uświęca środki, ale i tak wydaje mi się, że stanowczo zbyt dużo dziwnych akcji uszło bohaterce na sucho. Druga sprawa to oczywiście jej sprawczość i zdolność do wyciągania z ludzi najskrytszych tajemnic. Kilka osób trzymało język za zębami od pięciu lat, ale wystarczyło, że Pippa wzięła ich na spytki, by od razu wyznali, co się wydarzyło naprawdę. Bardzo to naiwne, zwłaszcza że spowiada się przed nią zarówno starsza koleżanka, jak i przestępca, którego nastolatka szantażuje. Serio mam uwierzyć, że ktoś kto jest na bakier z prawem przestraszy się siedemnastolatki? Według autorki najwyraźniej jest to prawdopodobny scenariusz.
Zabrakło mi również w tej historii jakiegoś dodatkowego wątku lub kontekstu nadającego bohaterom rys psychologiczny. Prawie wszyscy w otoczeniu Pippy to zupełnie bezbarwne postaci. Ravi jest jej wspólnikiem i partnerem do dyskusji, którego perspektywy na całą tę sytuację brakuje. Chętnie dowiedziałabym się więcej o jego odczuciach względem tego amatorskiego śledztwa i działań podejmowanych przez Pippę. Koleżanki i znajomi protagonistki również nie posiadają żadnej wyróżniającej cechy. Imiona zlewały mi się w jedno i żadna z tych postaci nie może pochwalić się wyrazistą tożsamością. Podobnie jest z rodzicami dziewczyny, którzy zostali zupełnie zepchnięci ma margines. Rozumiem, że taka jest konwencja powieści dla młodzieży, ale myślę, że nie zaszkodziłoby, gdyby autorka pokusiła się o przedstawienie jakichkolwiek interakcji (bardziej rozbudowanych niż wspólny posiłek czy oglądanie teleturnieju) pomiędzy Pippą a rodzicami lub młodszym bratem. Zwłaszcza że bohaterowie są sportretowani jako wspierająca i kochająca się rodzina, więc fajnie byłoby to pokazać.
Zakończenie jest dość cukierkowe, zwłaszcza jeśli chodzi o relacje pomiędzy Pippą a pewnymi bliskimi jej osobami. Nie kupuję tego, że SPOILER Cara nie ma żalu do przyjaciółki i jakby nigdy nic zaakceptowała fakt, że jej ojciec trafi do więzienia, bo Pippa go zdemaskowała. Tak samo nie wierzę w to, że rodzice dziewczyny w żaden sposób nie zareagowali na wszystko, co wydarzyło się pod koniec książki. Wiem, że w mojej recenzji więcej narzekania niż chwalenia, ale ogólnie uznaję Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki za całkiem niezłą lekturę. Na pewno nie jest to tak wspaniała i zachwycająca pozycja jak wiele osób głosi, ale można przeczytać i dobrze się bawić. Pomimo tego, że nie polubiłam głównej bohaterki, jestem ciekawa co jeszcze zdarzy się w Little Kilton, dlatego pewnie niedługo sięgnę po drugą część serii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz