K-PAX

Reżyseria: Iain Softley
Produkcja: Niemcy, USA 2001

 Rzadko zdarza się by filmy, których bohaterem jest kosmita lub osoba podejrzana o bycie istotą pozaziemską, miały głębsze przesłanie i służyły nie tylko rozrywce. K- PAX należy właśnie do takich wyjątkowych obrazów, zmuszających do chwili zastanowienia i zapadających głęboko w pamięć.
W pierwszych minutach filmu poznajemy niezwykle opanowanego i spokojnego mężczyznę, który utrzymuje, że przybył na Ziemię z planety K-PAX. Jego zadaniem jest sporządzenie raportu, dotyczącego ludzi i warunków, w jakich żyją. W wyniku niefortunnego zbiegu okoliczność trafia on w ręce policji, a następnie zostaje skierowany na oddział psychiatryczny. Doktor Powell na początku traktuje Prota jako kolejny przypadek obsesji lub innego zaburzenia psychicznego, jednak z czasem jego podejście ulega ogromnej zmianie.

W K-PAX czuć ten niesamowity klimat z pogranicza realizmu i fantastyki. W pewnych momentach nie wiedziałam czy to, co widać w danej chwili na ekranie to tylko gra światła i emocji bohaterów czy rzeczywiście jakaś niewytłumaczalna niezwykłość. Podobały mi się także dialogi- dowcipne, błyskotliwe riposty Prota i trudne, zmuszające do wysiłku pytania Powella to kwintesencja ich relacji.
Kevin Spacey i Jeff Bridges dali prawdziwy popis aktorskich umiejętności, bez trudu mogłam zidentyfikować się z każdym bohaterem. Nie wyobrażam sobie nikogo innego na ich miejscu.

Niżej pojawiają się elementy zdradzające szczegóły filmu.

Zakończenie filmu i wytłumaczenie, kim jest Prot może być interpretowane w przeróżny sposób. Dla mnie tajemniczy mężczyzna to głęboko skrzywdzony i doświadczony przez życie człowiek. Tragedia, która go dotknęła wywarła nieodwracalny wpływ na jego psychikę. Prot, a raczej Robert Porter odciął się od bólu, którego nie był w stanie udźwignąć, wymyślając alternatywne życie. W jego świecie nie istniały rodziny, których utrata byłaby cierpieniem, nie istniało zło, bo każdy mieszkaniec K- PAX wiedział, jak odróżnić je od dobra i nigdy nie postępował niewłaściwie. Niemniej jednak twórcy filmu pozostawili kilka niedopowiedzeń, które mnie nurtują: Skąd bohater czerpał taką wiedzę z zakresu fizyki i astronomii? Dlaczego, podczas gdy pogrążał się w katatonii kamery, obserwujące jego sale przestały nagle działać? Czy zniknięcie Bess miało jakiś związek z rzekomym powrotem Prota na K-PAX? Te i parę innych pytań przez moment zachwiało moją koncepcją. Po namyśle doszłam jednak do wniosku, że te nieścisłości pozostawiają widza w niepewności po to, żeby sam wypracował własne wnioski. Wielość interpretacji nie jest niczym ograniczona, podejrzewam, że ilu widzów tyle teorii o pochodzeniu i historii bohatera. Może dla niektórych te nieścisłości świadczą o tym, że Prot nie był człowiekiem i zgodnie z zapowiedzią wrócił na K-PAX 27 lipca, zabierając ze sobą Bess. Jednak ja odrzucam tę tezę, jako zbyt fantastyczną  dla takiego filmu. K-PAX  nie opowiada o pozaziemskiej istocie, która odwiedziła naszą planetę, ale o głęboko zranionym i skomplikowanym wewnętrznie człowieku, dla którego jedynym wyjściem jest ucieczka w bezpieczny, wymyślony świat.

 

Ocena: 5,5 / 6