Teraz - Aleksander Wierny

Wydawnictwo: Oficynka

Liczba stron: 168

Fabuła powieści Aleksandra Wiernego zapowiada się bardzo obiecująco. Tajemniczy mężczyzna zaprasza do swojego biura cztery, nieznające się wcześniej osoby i składa im niezwykle korzystną finansowo propozycję. Nie wiadomo, co bohaterowie mają zrobić, ale pewne jest to, że za swoje czyny zostaną sowicie wynagrodzeni. Taka szansa to pozornie układ idealny, bo przecież nic wielkiego nie trzeba robić, a pieniądze same odnajdą drogę do bankowego konta. Ale, jak powszechnie wiadomo, pozory mylą, więc tak intratna oferta musi zostać okupiona wysiłkiem. Pytanie tylko, jakim i czy wartym zdobytych pieniędzy. Sięgnęłam po książkę Wiernego zaintrygowana opisem historii i hasłem z okładki, obiecującym „oryginalne połączenie tematyki kryminalnej z metafizyczną”. Po lekturze stwierdzam, że chociaż nie można odmówić tej powieści interesujących momentów, to jako całość, nie wywarła na mnie większego wrażenia.

Teraz opisuje losy kilku wyrazistych, ale jednocześnie uniwersalnych bohaterów, którzy muszą nieustannie dokonywać wyborów między destrukcyjnymi pragnieniami a uwolnieniem się od konsumpcjonizmu i wszechobecnego pędu do kariery, mającej zapewnić szybki dopływ gotówki. Od samego początku czytelnik śledzi losy uzależnionego od marihuany i leków dostępnych bez recepty Edwarda Leżaka, owładniętej obsesją piękna i młodości Magdaleny Miller, bezbronnego Bartłomieja Menza, który zrobi wszystko, by uchronić się przed czyimś gniewem i niezadowoleniem. Jest też czwarta postać – Tomasz Surykat – oddany mąż i ojciec, uwikłany w siatkę żądających natychmiastowego spełnienia zachcianek, przez której często zapomina o swoich najbliższych. Teoretycznie bohaterowie różnią się od siebie, ale w praktyce myślą o tym samym, pożądają tych samych dóbr i z identycznym źródłem problemów muszą sobie poradzić. To sprawia, że w toku akcji z żadną z postaci nie sympatyzowałam, traktując ich jako ogół, wypaczony obraz współczesnego człowieka. Pod koniec powieści dzieje się coś, co jedną osobę wyróżnia, ale mimo tego mój sposób postrzegania postaci nie zmienił się.

Aleksander Wierny napisał książkę, która dla mnie nie jest ani metafizyczna, ani tym bardziej kryminalna. Jeśli ktoś myśli, że w Teraz chodzi o odkrycie tożsamości zabójcy, (bo morderstwa są) poprzedzone żmudnym śledztwem, to niestety muszę go rozczarować. W tej powieści nic takiego nie ma miejsca. Konstrukcja historii kojarzy mi się z polskim filmem Zero wyreżyserowanym przez Pawła Borowskiego. Zwłaszcza na początku miałam wrażenie, że pomysł na przedstawienie wydarzeń w książce i we wspomnianym filmie jest niemal identyczny. W jednej przestrzeni często umieszczeni zostają wszyscy bohaterowie, chociaż nie wiedzą, że znajdują się tak blisko siebie i zmierzają do tego samego punktu. Pisarz nie próbuje dokładnie scharakteryzować miejsc, w których toczy się akcja. Podaje jedynie informacje, że bohater jest na takiej a takiej ulicy Częstochowy lub, że siedzi na ławce blisko jednego czy drugiego pomnika. To musi czytelnikom wystarczyć. Miałam wrażenie, że taki opis sprawdziłby się jako filmowy kadr, inaczej nie sposób cokolwiek sobie wyobrazić bez znajomości miasta. Dla mieszkańców Częstochowy i osób, które tam bywają opisy konkretnych, znanych im miejsc z pewnością będą dodatkowym atraktorem, jednak dla pozostałych czytelników to po prostu suche, niewiele znaczące informacje.

Fabuła wydaje się skomplikowana, ponieważ autor nieco bawi się z czytelnikiem, zaburzając chronologię wydarzeń. Jednak, kiedy już przyzwyczaimy się do tej konwencji to okaże się, że przesłanie tej powieści jest jednoznaczne. Aleksander Wierny stworzył historię o odwiecznej walce dobra ze złem, pokazując jak te dwie siły są ze sobą powiązane. Człowiek jest marionetką w dzisiejszym świecie, dopóki nie uzmysłowi sobie jaką władzę mają nad nim wszystkie pragnienia i żądze. A jak już uczyni ten krok i zyska świadomość, musi jeszcze podjąć decyzję, co z tą wiedzą zrobić. Może ją zignorować i wrócić do dawnego życia, ale może też podjąć wewnętrzną walkę z samym sobą i spróbować wyrwać się z marazmu i otępienia. Teraz to całkiem intrygująca opowieść, mająca czytelnikowi przekazać coś ważnego i skłonić go do zastanowienia się nad tym, co dla niego jest nadrzędną wartością w życiu. Nie żałuję, że przeczytałam tę książkę, ale uważam, że trochę zawiodło wykonanie. Te wszystkie suche, pozbawione szczegółów opisy, brak chronologii wydarzeń, w moim przekonaniu, nie sprawdziły się najlepiej. Przez to powieść jest surowa i pozornie nieprzystępna. Jak już napisałam wcześniej, lektura nowej książki Aleksandra Wiernego nie była dla mnie odkrywcza, ale jest to pozycja godna uwagi, więc jeśli ktoś czuję się zainteresowany fabułą lub wewnętrznymi konfliktami bohaterów, to polecam.

Ocena: 3,5 / 6

Książka przeczytana w ramach wyzwania Trójka e-pik

Egzemplarz recenzencki otrzymałam dzięki uprzejmości portalu Sztukater oraz wydawnictwa Oficynka.