Przyjdę po ciebie nocą - Heather Gudenkauf

 

Wydawnictwo: Mova

Liczba stron: 368

Pierwsze wydanie: 2022

Polska premiera: 2025

Wylie Lark zajmuje się pisaniem książek o tematyce true crime. Nad najnowszym tytułem pracuje przebywając na farmie, która dwadzieścia lat wcześniej stała się miejscem okrutnej zbrodni. Nieznany sprawca zamordował prawie całą rodzinę Doyle’ów, a jedną osobę uprowadził. Wylie szykuje się na trudną noc z powodu zapowiadanej śnieżycy, która w tym regionie oznacza odcięcie od świata przez dłuższy czas. Śnieg zrywa linie energetyczne, a odosobnienie farmy sprawia, że nie można do niej dojechać dopóki pogoda się nie poprawi. Kiedy wieczorem bohaterka wychodzi, by przynieść zapas drewna do kominka, znajduje na podwórku kilkuletnie dziecko. Chłopiec leży na śniegu nieprzytomny, a rana na głowie wskazuje, że wydarzyło się coś złego. Kobieta zabiera dziecko do domu, udziela mu pomocy, ale nie jest w stanie niczego się dowiedzieć, ponieważ śmiertelnie przerażony chłopiec nie wypowiedział ani słowa. Wylie podejrzewa, że ktokolwiek doprowadził dziecko do takiego stanu, przyjdzie je odebrać i nie zawaha się przed niczym, by wedrzeć się do domu.

Na podstawie opisu wydawcy miałam zupełnie inne wyobrażenie o tej książce. Spodziewałam się historii z pogranicza grozy, gdzie nie wiadomo dokładnie co dzieje się naprawdę, a co pozostaje w sferze domysłów bohaterki. Okazało się jednak, że Przyjdę po Ciebie nocą to rasowy thriller, w którym groza wynika wyłącznie z okrutnych działań człowieka. Zaskoczył mnie także drugi wątek wprowadzony do powieści, który toczy się naprzemiennie z wydarzeniami dotyczącymi Wylie. Autorka odsyła czytelnika do upalnego sierpnia 2000 roku, kiedy na farmie Doyle’ów dochodzi do morderstwa. W retrospekcji protagonistką jest dwunastoletnia Josie obserwująca rodzinną tragedię. Z zaskoczeniem odnotowałam, że właśnie losy dziewczynki interesowały mnie bardziej niż zmagania Wylie. Odczuwałam też dużo większe napięcie w rozdziałach odnoszących się do przeszłości, mimo że przecież wiadomo od początku kto zostanie zamordowany. Retrospekcje pełne są emocji takich jak strach, zdezorientowanie, ale też rozpacz i gniew. Na moją wyobraźnię bardzo podziałały fragmenty, w których Josie orientuje się, że dzieje się coś złego, a potem robi wszystko, żeby ocalić życie.

W powieści silnie zaakcentowano też policyjne czynności podjęte od momentu przyjazdu stróżów prawa na miejsce zbrodni aż do wytypowania pierwszych podejrzanych. Autorka opisała jak spokojny letni dzień zapisuje się w pamięci policjantów jako dzień najkrwawszej zbrodni w całym hrabstwie. Uważam, że te momenty stanowią najlepszą część książki, ponieważ pokazują ludzkie reakcje na niewyobrażalną przemoc. Poruszyły mnie też szczegóły pokazujące, że w domu Doyle’ów coś jest nie w porządku. Kiedy dziadek Josie przyjeżdża na miejsce okazuje się, że wszystkie okna są szczelnie pozamykane, mimo że na zewnątrz panuje upał. Z kuchni nie docierają żadne dźwięki, a przecież każdego ranka ktoś się krzątał. Słychać za to głośne ryki zwierząt gospodarskich, mimo że o tej porze powinny być już nakarmione. Drobne rzeczy, które osobno nie muszą oznaczać nic niepokojącego, złożone w całość sygnalizują, że niestety jest się czym martwić. Niewiele w powieści jest elementów gore, ponieważ autorka nie epatuje opisami zbrodni, ale te wspomniane detale sprawiały, że poruszyły mnie losy bohaterów.

Najmniej przypadło mi do gustu zakończenie, które okazało się dość przewidywalne. Wprawdzie łączy wszystkie wątki, ale jednak miałam nadzieję, że opowieść okaże się bardziej zaskakująca. Drażniły mnie też finałowe zmagania głównej bohaterki z mordercą. Za dużo w nich chowania się w różnych miejscach, uciekania, wyskakiwania na przeciwnika, mimo że kobieta jest dużo słabsza fizycznie i nie ma szans pokonać napastnika w ten sposób. Odniosłam też wrażenie, że dwunastoletnia Josie była dużo sprytniejsza i trzeźwo myśląca niż dorosła Wylie. Żałuję również, że wątek pisania książki true crime nie został wykorzystany. W zasadzie to tylko pretekst, żeby umieścić protagonistkę na odludziu, bo już na samym początku dostajemy informację, że maszynopis jest gotowy i Wylie powinna lada dzień wracać do domu. Niemniej jako całość powieść jest udanym thrillerem, ponieważ nie brakuje emocji, a losy bohaterów zostają logicznie poprowadzone. 

 

Ocena: 4 / 6